دلیل اشتباه بودن عمل چاپلوسی از دیدگاه بزرگان دین اسلام
چاپلوسی کردن ممنوع
نتیجه چاپلوسی ، برهم خوردن تعادل جامعه و رفتن آن به سوی حالتی دروغین و مسموم خواهد بود.در این مطلب از بخش مذهبی مجله اینترنتی فانوس همراه ما باشید.
_____________فانوس_____________
چرا نباید چاپلوسی کرد
به خادم و خائن را نباید به یک چشم بنگری بلکه هر یک را به پاداشی که خود نیز وجـداناً آن را سزای خویش می داند برسان!»
«… و به پاکدامنان و راسـتگویان بـپیـوند! و آنها را عادت بده که تو را بی جا مدح نگویند و چاپلوسی نکنند، و تو را بر کارهایی که نـکرده ای نستایند زیرا مدح فراوان خودپسندی می آورد و سرانجام به غرور می کشاند.
و مبادا که نیکوکار و گـنهکار، خادم و خائن نزد تـو یـکسان باشند، زیرا در این صورت خوبان از انجام خوبی دلسرد می شوند، و خائنان بر بدی و خیانت تشویق می گردند.
به خادم و خائن را نباید به یک چشم بنگری بلکه هر یک را به پاداشی که خود نیز وجـداناً آن را سزای خویش می داند برسان!»
توضیح و تفسیر
تردیدی نیست که محیط، در روح انسان اثر می گذارد. روح بشر رنگ‌پذیر است و
به زودی رنگ خوب و بد محیط در او اثر می گذارد و البته در طول تاریخ بشر
بسیار بسیار نادرند مـردانی هـمچون انبیاء که نه تنها رنگ محیط به خود
نگرفته اند، بلکه محیط را نیز به رنگ خویش در آورده اند. از این جهت در
اسلام توجه خاصی به ایجاد محیط سالم، و اجتماع سالم گردیده است و به این
منظور تـظاهر بـه گناه، گناهی بزرگ شمرده شده و نیز مردم را از معاشرت و
مجالست با اشرار سخت منع فرموده اند.
و به این اندازه نیز اکتفا نکرده، دستور داده اند در مجالست و همنشینی، دوستی و رفاقت همیشه در نظر داشته باشد کـه دوسـت و رفیق از افراد صالح و با ایمان باشد.
امام می فرماید: مجازات خادم و خائن به همان اندازه باید باشد که خود خائن و خادم هم به مقتضای وجدان خویش جزا را عادلانه بدانند! و الزم کلا منهم ما الزم نفسه.
ابن عباس می گوید: از رسول خدا پرسیدند: چه کسی برای مجالست و همنشینی خوب و شایسته است؟
فرمود: آن کس که: «دیدارش شما را به یاد خدا اندازد، و سخن گفتنش بـر دانـش شـما بیفزاید، و رفتارش یادآور جهان دیـگر بـاشد. (سـفینة البحار)
جابر بن عبد الله انصاری از رسول خدا (صلی الله و علیه وآله) روایت می کند که فرمود: مجالست و همنشینی نکنید مگر با دانشمندی که: شما را از پنج صفت بـد بـه پنـج صفت خوب دعوت کند: از شک و دو دلی به یـقین، از ریـا و تظاهر به خلوص، و از رغبت در دنیا به زهد، و از تکبر به تواضع و فروتنی، و از دغلی و دو روئی به غم خواری و نصیحت. (سفینة البحار)
نزدیکان والیاین بـود خـلاصه ای از راه و رسـم دوست گزینی برای عموم طبقات از نظر اسلام، ولی امام برای فـرماندار دستور ویژه ای دارد. فرماندار بیش از هرکس ضرورت دارد که همنشینان، مجالسان، مخصوصا‌ً ویژگان درگاهش، راستگو باشند و پاکدامن. امام در این بـاره مـی فرماید: و الصـدق باهل الورع و الصدق: به پاکدامنان و
- ۹۶/۰۴/۲۱