اهمیت رازداری در کلام امیرالمؤمنین(ع)
رازداری
یک اصل مهم است و وقتی کسی سخنی را نزد ما می گوید این سخن امانتی است در
نزد ما. پس باید امانت را به بهترین نحو نگه داریم.در بخش دینی و مذهبی
مجله خبری سرگرمی فانوس همراه ما باشید.
امن ترین مکان برای نگهداری رازهایمان کجاست
ما
به طور روزمره در زندگی در محافل بزرگ و کوچک، خانوادگی، اجتماعی و دوستی
سخنان زیادی را می شنویم که اگر می خواهیم حرمت خود و سایر انسان ها حفظ
شود نباید این سخنان را در هرجایی بیان کنیم.
همه
ما یک گاو صندوق سیار با خودمان داریم که یکی از مهم ترین داشته هایمان،
یعنی رازهایمان را در آن نگه داری می کنیم. اما بعضی ها درب گاو صندوق
دلشان به روی همه باز است. در این مطلب مروری داریم به اهمیت رازداری در
کلام امیرالمؤمنین(علیه السلام) در نهج البلاغه:
حجت الاسلام و
المسلمین نظافت، در ادامه شرح حکمت های نهج البلاغه به صحبت پیرامون اهمیت
حفظ اسرار پرداختند:امیرالمؤمنین(علیه السلام) در حکمت ششم نهج البلاغه می
فرمایند:«صَدْرُ الْعَاقِلِ صُنْدُوقُ سِرِّهِ وَ الْبَشَاشَهُ حِبَالَهُ
الْمَوَدَّهِ وَ الِاحْتِمَالُ قَبْرُ الْعُیُوبِ» سینه خردمند صندوق راز
اوست و خوشرویی وسیله دوست یابی و شکیبایی، گورستان پوشاننده عیب هاست.
عاقلان رازشان را به کسی نمی گوید
سینه
عاقل مخزن اسرار اوست. هر انسانی در درونش اسراری دارد که مصلحت نیست
دیگران از آن باخبر باشند. سرّ آن چیزی است که اگر دیگران بدانند، برای شخص
ضرر دارد و جایش در سینه است و نباید انسان آن را به دیگران بگوید. منتهی
انسان های کم ظرفیت نمی توانند حافظ اسرار باشند. کم ظرفیتی چندجا خودش را
نشان می دهد؛ از جمله در عرصه تحمل دیگران. موضع دیگری که کم ظرفیتی خودش
را نشان می دهد در عرصه حرف زدن یا نزدن است. انسان های با ظرفیت اهل سکوت
هستند، اما آن هایی که ظرفیت شان کم است، نمی توانند سکوت کنند. اگر حرفی
دورن سینه شان دارند، اذیت شان می کند و می خواهند آن را بروز دهند، حتی
اگر برایشان ضرر داشته باشد. بچه ها مصداق بارز یک فرد کم ظرفیت هستند؛
خیلی کم پیش می آید بچه ای از رازی باخبر باشد و بتواند آن را نگه دارد. با
تمام سفارش هایی که ممکن است پدر و مادرش به او بکنند، اما یک جوری بروز
می دهد، سختش است. اصولا بچه نمی تواند اطلاعاتش را نگه دارد؛ یعنی بابا که
وارد می شود شروع می کند به اطلاعات دادن، حتی نمی گذارد پدر لباسش را
دربیاورد. انسان های کم ظرفیت هم اینجوری هستند.
گاهی انسان راز را به
دیگری می سپارد؛ اعتماد می کند به یک نفر و رازش را به او می گوید.
امیرالمومنین(علیه السلام) می گویند:اگر کسی عاقل است، رازش را به کسی نمی
گوید؛ چون قاعدتا وقتی که انسان رازش را می گوید، اطمینان می کند که طرف
مقابل آن را فاش نکند، از او تقاضا می کند که این را به کسی نگو، ولی در
